معنی دارای گرایش فردی

تکرو

اِتّجاهٌ شخصی (فردی)

وَحیدُ الاتِّجاه (ذُواتِّجاهٍ واحِد)

توجیه، جاذبیه، موقف، میل، اِتِّجاهٌ

فردی

گرایش. [گ َ / گ ِ ی ِ] (اِمص) (از: گرای + ش، اسم مصدر). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). رجوع به اسم مصدر تألیف همین نگارنده شود. میل وخواهش. (برهان). میل. رغبت. (از غیاث):
کنون من تو را آزمایش کنم
یکی سوی رزمت گرایش کنم.
فردوسی.
نه گاه بسودن مر آن را نمایش
نه گاه گرایش مر آن را گرانی.
فرخی.
گرایش نکردی به کار دگر
گهی پای کندی ز تن گاه سر.
نظامی.
همان دین دیرینه را نو کنند
گرایش سوی دین خسرو کنند.
نظامی.
به هر جا گرایش کند جان تو
بود نور و ظلمت به فرمان تو.
نظامی.
گهی دل به رفتن گرایش کند
گهی خواب را سر ستایش کند.
نظامی.
|| قصد و آهنگ. || پیچش باشدکه از نافرمانی کردن است. (برهان).

فردی. [ف َ دا] (ع ق) یکان یکان: جأوا فردی، آمدند یکان یکان. (منتهی الارب). واحداً بعد واحد. (از اقرب الموارد).

فردی. [ف َ] (اِ) طومار. || فهرست. (ناظم الاطباء).

فردی. [ف َ] (حامص) انفراد. تنهایی. بی انبازی. یگانه بودن:
اگر با بخت نرماده قرینند این خدادوران
تو چون دوران به فردی ساز کآخر فرد دورانی.
خاقانی.
|| (ص نسبی) منسوب به فرد. انفرادی. رجوع به فرد شود.

گرایش فردی (انفرادی) , جهت گیری فردی (انفرادی) , سمتگیری فردی (انفرادی)

میل و رغبت، قصد، اراده، آهنگ، سرپیچی، نافرمانی، سنجش، توزین. [خوانش: (گِ یِ) (اِمص.)]

یکایی

اختصاصی، انفرادی، خصوصی، شخصی،
(متضاد) جمعی

انفرادی، تنهائی، یگانه بودن

قصد، آهنگ،
تمایل، میل و رغبت،

1041